Samengesteld

John Kroes • 15 maart 

Ze kenden elkaar al jaren van de voetbal. Hij jeugdtrainer en zij stond al jaren achter de bar. Tijdens een verenigingsfeestje was de vlam overgeslagen.

Na afloop hadden ze een goedkoop hotelletje geboekt want er was een klein “dingetje”, ze waren beiden getrouwd. Er moest dus buiten de deur “gegeten” worden en ja een koude kleedkamer is ook niks.

Wat ogenschijnlijk een slippertje was bleek toch de opmaat voor een langdurige buitenechtelijke relatie.

Hij moest steeds vaker “overwerken” en zij had verbazingwekkend veel “kantinedienst”. Het bloed kroop toch waar het niet gaan kon en uiteindelijk besloten ze te scheiden. Een moeizaam en pijnlijk proces, zeker omdat er ook kinderen bij betrokken waren.

Zijn kinderen en zijn ex vonden dat hij een bepaald lichaamsdeel achterna liep waarin hij ook zijn verstand had zitten en daarmee bedoelden ze niet zijn hersenen.

De kinderen van haar snapten er ook niets van. Pa was zo’n lieverd en dan gaat ze er met zo’n loser vandoor!

Ze kwamen beide gehavend uit het echtscheidingsgevecht. Zij vertrok met wat geld en hij hield aan de scheiding het huis en de hypotheek over, na zijn vrouw te hebben uitgekocht.

Klaar voor een nieuwe start, trok zij bij hem in. Ze kreeg echter al snel in de gaten dat zij op de spreekwoordelijke schopstoel zat. Ze moest er niet aan denken, bij het overlijden van haar partner, door zijn kinderen en de ex op straat te worden gezet.

Ze was er al verscheidene malen over begonnen maar steeds werd het probleem vooruit geschoven. Hij zat in tweestrijd. Iets vastleggen bij de notaris ok maar ja hoe en is het dan voor eeuwig?

Natuurlijk wilde hij het goed regelen voor zijn partner maar hij wilde ook zijn kinderen niet te kort doen. Kinderen die hij al zoveel verdriet had aangedaan. Gepijnigd door schuldgevoel stak hij dus de kop in het zand en deed dus niets.

Ja, samengestelde gezinnen hebben het niet makkelijk. De problemen uit de weg gaan is makkelijker maar oh zo dom.

Inmiddels was het er tussen de twee niet gezelliger op geworden. Zij durfde er nauwelijks nog over te beginnen, totdat hij ernstig ziek werd en zij ook nog de taak als mantelzorger op zich zag afkomen. 

En nu zaten ze bij mij aan tafel. We bespraken uitvoerig niet alleen de dilemma’s maar ook de mogelijke oplossingen.

Als je het ene doet hoef je het andere niet te laten en in afwachting van hoe de dingen in de toekomst zouden lopen zou je het altijd nog kunnen wijzigen. Uiteindelijk werd er een samenlevingscontract opgesteld met testamenten waarbij zowel het belang van de kinderen als dat van de partners behartigd werd. 

Er kon meer dan ze ooit dachten. Hadden ze eerder de stap gezet dan was er een hoop irritatie voorkomen.

En nee niet achter iedere boom staat een beer.