Kroes en Partners - Notarissen & Adviseurs

Kroes en Partners

Notarissen & Adviseurs

ik heb hier een brief van mijn moeder

John Kroes • 22 februari

Inderdaad, ooit gezongen door ’s lands bekendste volkszanger. Al langdood, maar niet vergeten. Was het  ooit zijn turbulente levenswijze die de aandacht trok, nu is het de afwikkeling van zijn nalatenschap.

Ja, ruzies over de erfenis komen in de beste – nou ja, beste – families voor. Ook bij de Bouvrietjes gaat het er hard aan toe. Na het buiten hangen van de vuile was gaan de diverse familieleden rollend over straat.

Doet me denken aan die Amsterdammer die bleef hangen aan een bloedmooie Italiaanse. Gehuwd uiteraard zoals een goed katholiek meisje betaamt, ook voor de kerk. Bij het maken van de huwelijksvoorwaarden hadden ze ook maar direct testamenten gemaakt voor de langstlevende.

Kinderen kwamen er niet, wel een breuk. Echtscheiding was uit den boze. Besloten werd te scheiden van tafel en bed. Ze bleven dus wel op papier echtgenoten, maar ieder ging zijn/haar eigen weg. Na overlijden meldde zijn dochter, die hij in Amerika kreeg, zich als erfgenaam. Maar wat bleek: het langstlevende testament kwam boven water en daar stond dat alles naar de langstlevende echtgenote zou gaan.

Inmiddels is de wet aangepast. In de praktijk bleek er nog een ander probleem te zijn: echtscheidingen monden vaak uit in een bloedige jarenlange strijd. Notarissen namen en nemen daarom bijna standaard op dat de echtgeno(o)t(e) niet mee erft als de echtscheiding is aangevraagd. Weer een probleem opgelost.

Zoals ik nu begrijp had de echtgenote van de niet nader te noemen volkszanger, na de zoveelste echtelijke ruzie, de echtscheiding aangevraagd. Maar ja, net als vaker was hij weer in liefde en genade aangenomen. Of dit besluit was ingegeven vanuit de gedachte dat een overleden echtgenoot meer kan opleveren dan die waarvan je gaat scheiden zal altijd het onderwerp van gissen zijn. Nu begreep ik dat de echtscheiding weliswaar was aangevraagd, maar nooit is doorgezet en ook nimmer is ingetrokken.

Het testament is duidelijk. Eenmaal de echtscheiding aangevraagd is het testament ten behoeve van de langstlevende komen te vervallen. Dit moet de gedachte zijn van de dochter. Geheel in de trant van haar vader dacht ze: laat ik ook eens een brief schrijven aan mijn moeder. In dit geval in de vorm van een dagvaarding. De brief aan de vlieger kwam nooit aan, deze van de dochter dus wel. De rechter moet er nu aan te pas komen.

Appeltje eitje zult u denken. Het testament laat tekstueel geen enkele twijfel. Het is ook de letterlijke tekst waar de dochter zich op beroept. Echter, het recht kent naast het geschreven recht ook een ongeschreven recht. Een voorbeeld daarvan is de redelijkheid en billijkheid. Zo zou het best eens kunnen zijn dat de rechter besluit dat het in strijd is met de redelijkheid en billijkheid dat de dochter

halsstarrig blijft vasthouden aan de tekst van het testament.  Wordt vervolgd.

En zo ziet u maar: niets is wat het lijkt, maar het is uiteindelijk wat het is… De rechter mag het zeggen. En mocht u zelf scheidingsplannen hebben. Bel eerst even uw notaris. De echtgeno(o)t(e) hoeft het niet te weten!

Of bel of mail direct met uw adviseur: